როგორ მივიღოთ ალიმენტი ქართველი „ვაჟკაცისგან“ - ნაწილი II

კომენტარი პოსტის პირველ ნაწილზე, რომელიც შეგიძლიათ ნახოთ აქ:

და მართალიცაა. როდესაც საკითხი პრინციპულია, არც სასამართლოში სირბილს დაიზარებ, არც ორგანიზაციებთან კონსულტაციების გავლას, მაგრამ მედლის მეორე, ემოციური მხარის გამკლავება არც ისე ადვილია. როდესაც საქმე სასამართლომდე მიდის,თავისთავად ცხადია, რომ შეგნებულ, პასუხიმგებლიან ადამიანთან არ გვაქვს საქმე. შესაბამისად, შეუგნებელი ადამიანი აუცილებლად იტყვის ან გააკეთებს რაღაცას ისეთს, რაც სულ მცირე, 5 წუთით მაინც გაგვიფუჭებს განწყობას. მე საკმაოდ ძლიერი ადამიანი ვარ, თუმცა წინა პოსტში ნახსენები ,,ნახმარი ტანსაცმელი" სრული გულგრილობით არ მიმიღია. 

მიმოწერა გრძელდება

ბევრი რომ არ გავაგრძელო, სიტყვიერი შეთანხმების საფუძველზე ჩარიცხვა სულ 3-ჯერ განხორციელდა. ყოველი ახალი ჩარიცხვა იწელებოდა, და როდესაც ვიკითხავდი თარიღს, ვისმენდი ისეთ პასუხს, რომელიც ხაზს უსვამდა, რომ აჯობებდა მშვიდად დავლოდებოდი - რადგან მე ,,ვთხოვდი", ის კი კეთილ ნებას ამჟღავნებდა. ცხადია, ამ პატარა მინიშნებებზე სიმშვიდის შენარჩუნება არ იყო იოლი, მაგრამ დიპლომატიას არ ვღალატობდი. აგვისტოში ჩარიცხვა ,,ვერ მოახერხა", მაგრამ მომწერა, სექტემბერში ავანაზღაურებო. სექტემბერში, როგორც მოსალოდნელი იყო, ანაზღაურება არ მოხდა და მხოლოდ 400 ლარი ჩაირიცხა. 

2011 წლის ოქტომბერი. მე უკვე საქართველოში აღარ ვიმყოფები და ფინანსური დახმარება ბავშვისთვის უკიდურესად მნიშვნელოვანია. რეგიონში მოქმედი პროგრამის მიხედვით, დედაჩემი გათავისუფლებული იყო ბაღის გადასახადისგან, რომელიც დაახლოებით 30 ლარს შეადგენდა. მაინც, ოჯახისთვის, რომელსაც მუდმივი შემოსავალი არ აქვს, ეს კარგი შეღავათი იყო. მე ველოდები რიგით მეოთხე ტრანზაქციას, და ამ დროს მივიღე წერილი:

ბიოლოგიური მამა, 6 ოქტომბერი, 2011.

"ცნობისთვის ბავშვის ბაღის საფასური აგვისტოს თვემდე გადახდილია. სულ 315 GEL".

.

მე. 8 ოქტომბერი, 2011

ცხადია, შემეძლო უფრო რბილად მიწერა, მაგრამ მეც კრიტიკულ ზღვარზე ვიყავი. გადავწყვიტე, რომ საზღვარი აქვს დიპლომატიასაც, და ამ ელექტრონულ ჭიდილს ყოველ თვეში, სასამართლოთი გარკვეული სიტუაცია მერჩივნა.

ბიოლოგიური მამა, 9 ოქტომბერი, 2011

მცირე ანალიზი გავუკეთოთ წერილს.

• ბავშვი ამ მომენტისთვის უკვე 4 თვეა იმყოფება იმავე ქალაქში, და მას არც ერთხელ არ გამოუთქვამს ნახვის სურვილი. დავუშვათ, რომ მესმის. არ უყვარს ეს ბავშვი და რა ქნას. მაგრამ ფაქტი კი ფაქტად რჩება - ანგარიშის ნომერი ,,სხვა გზის" მონახვის შემდეგ კი არ გახდება ბავშვი, არამედ არც მანამდე ყოფილა უფრო მეტი. 
• ,,შეიღირსიე რასაც ვაკეთებ, სულელური შეკითხვები აღარ დასვა" - შეღირსიება მაფიქრებინებს, რომ მე მადლიერი უნდა ვყოფილიყავი იმისთვის, რასაც აკეთებდა. თუკი მადლიერი არ ვიქნებოდი, ავტომატურად უმადური ვხდებოდი. მთელი თვე მშვიდად უნდა დავლოდებოდი რასაც გადაწყვეტდა, და არ გამებედა მეკითხა, რას აპირებდა და როდის.
• ,,ყველა შენს საქციელს ანალიზი გაუკეთე ჩემთან მიმართებაში" - ის სათუთი ადამიანია, მას უნდა მოვუფრთხილდეთ. 
• ,,შენს შვილს იმაზე უკეთესი მომავალი ექნება" - შვილი მხოლოდ ჩემია.
• ,,დარწმუნებული ვარ სწორ გადაწყვეტილებას მიიღებ" - ეს უკვე მუქარას გავს. ის ფიქრობს, რომ ამ მუქარის შემდეგ მე სასამართლოზე ფიქრს დავივიწყებ.
• ,,ვიდრე ჩემი ინიციატივით მზად ვარ გავუკეთო" - მას ჯერ კიდევ გონია, რომ რასაც აკეთებს, იმ მისი კეთილი ნებაა, ქველმოქმედებაა, და ეს უნდა დააფასონ.
• ,,ბოდიში რომ გვიან გწერ პასუხს" - ის თავაზიანია.

ამ წერილის შემდეგ რაღა დამრჩენოდა, და სასწრაფოდ დავიწყე არასამთავრობო ორგანიზაციის ძებნა. ამის დეტალები პოსტის წინა ნაწილში მიწერია, ამიტომ აღარ შევყოვნდები. უკვე ზამთარი იქნებოდა, როდესაც ,,საია"-მ ჩემი საქმე აიღო.  ყველაფერი ძალიან იწელებოდა. პირველ რიგში იმიტომ, რომ მე საზღვარგარეთ ვიყავი, და იურისტთან იმეილებით ვკონტაქტობდი. ამასობაში სწავლაც დავასრულე და 2012 წლის ივლისში საქართველოში დავბრუნდი. ამ ეტაპზე უნდა შედგარიყო პატარა პროცესი, რომელსაც უდაო წარმოება ქვია. ბიოლოგიურ მამას დაიბარებდნენ, და თუკი ის აღიარებდა, მამობა დადგენილად ჩაითვლებოდა. 

არ აღიარა. თუმცა, ჩემი იურისტი დარწმუნებული იყო, ხვალ შევხვდები და დაველაპარაკებიო. შეხვედრაზე გაირკვა, რომ დეენემის ანალიზის გაკეთება სურს. ადვოკატმა მორიდებით შემატყობინა ეს. მე გავიღიმე და გავიფიქრე, რომ ასე ჯობია. საინტერესო იყო სცენა სამხარაულის ექსპერტიზის ბიუროს ეზოში. ბიოლოგიური მამა 4 ძმა-ბიჭთან ერთად გამოცხადდა - სულაც არაა დეენემი ინტიმური საკითხი. ჩვენ - მე, ბავშვი და ჩემი ქმარი მშვიდად მივედით, შემდეგ მე და ბავშვს სინჯი აგვიღეს და წამოვედით.

ძალიან მომწონდა ხუმრობა, რომ ეს ამბავი სერიალივით გაგრძელდებოდა. რომ დეენემის პასუხი უარყოფითი იქნებოდა, ყველა გაბრაზდებოდა ჩემზე, მე გავბრაზდებოდი ყველაზე, რკინის ქალამნებს ჩავიცვამდი და სიმართლის დასამტკიცებლად 9 მთას გადავივლიდი. მაგრამ ამჯერად სერიალი არ გაგრძელდა, პასუხი დადებითი აღმოჩნდა, და მამობის დასადასტურებლად იუსტიციის სახლში წავედით.

სცენა: მე, ფემინისტი აქტივისტი, ის, და იუსტიციის სახლის ოპერატორი. უცებ კითხულობს ბავშვის სახელს და გვარს, და ჩემი გვარი ჩანაცვლებული აქვს მისი გვარით. მართლა საინტერესოა, რომ ოდნავადაც არ აქვთ გააზრებული უბრალო წესები - ჯერ გკითხონ, ბავშვს გვარს უცვლი თუ არა. იმდენად მიღებულია, რომ თუკი მამობას ადგენ, ესე იგი გვარის მიღებისთვის იბრძვი, რომ უკითხავად ცვლიდა გვარს. ეს ხომ უბრალო წესია, აბა გენდერულ სენსიტიურობას ვერავის მოთხოვ საქართველოში. სასწრაფოდ გავუსწორე შეცდომა, და დავიწყე მზადება სასამართლო პროცესისთვის.

სასამართლომდე

სასამართლოსთვის მზადებაც ისევე გამეწელა, როგორც წინა პერიოდი. სარჩელი,  სადაც 400 ლარს ვითხოვდი, 2013 წლის გაზაფხულზე ძლივს შევიტანე. როდესაც ფოსტით ე.წ. შესარგებელი მომივიდა (ეს არის მისი პასუხი ჩემს სარჩელზე), ჩვენს ულამაზეს აივანზე ვიჯექი. კონვერტი გავხსენი და კითხვა დავიწყე. უნდა ვაღიარო - ეს ადამიანი მოულოდნელობებით არის აღსავსე <3

მართლა დარწმუნებული ვარ, რომ თავდაჯერებულობით მოუვიდა. აბა იურისტი ამას როგორ დააწერინებდა? მითუმეტეს, რომ თუკი სარჩელს ბოლომდე წაიკითხავდა, აუცილებლად უნდა ენახა ბლანკის ბოლოს ეს განფრთხილება:

ამას გარდა, ,,მოხუცი მშობლებზე" მტკიცებულების გადამოწმებას ხომ რეესტრის საიტის ცოდნა და ძიების ფუნქციის გამოყენების წინ არაფერი უდგას? თუკი იჯარის ან ქირავნობის ხელშეკრულება დარეგისტრირებულია, ნებისმიერ ადამიანს შეუძლია მივიდეს, გადაიხადოს 5 ლარი და ეს ხელშეკრულება გამოითხოვოს. მეც სწორედ ასე მოვიქეცი. და აი შედეგიც:

რასაკვირველია, ალიმენტის დანიშვნას ისეთი ფაქტორები, როგორიცაა ,,მოხუცი მშობლები" ან სხვა შვილები (თუკი მოპასუხეს ოჯახი ყავს) ხელს ვერ შეუშლის, მაგრამ მე მაინც მოვამზადე სათანადო დოკუმენტები, დავურთე ეს იჯარის ხელშეკრულება, 2011 წელს განხორციელებული 3 ჩარიცხვა და მოვამზადე მოხსენება:

,,მე არ ვარ დაინტერესებული თუ რა არის მოპასუხის ოჯახის ან თავად მოპასუხის დამატებითი შემოსავალი, მაგრამ მინდა ხაზგასმით აღვნიშნო, რომ მისი განცხადება მოხუცი მშობლების რჩენის თაობაზე ვერ დასტურდება მტკიცებულებით. პირიქით, როგორც ირკვევა წარმოდგენილი დოკუმენტიდან, ის არ შეესაბამება სიმართლეს".

სასამართლოში

23 ივლისს, 12:30 წუთზე სასამართლოში გამოვცხადდი. მარტო მივედი, ისიც მარტო მოვიდა. ერთმანეთს მივესალმეთ, ხელი ჩამოვართვით და შევედით. პროცესი დაიწყო. მოსამართლე გვეკითხება, თუ მორიგდებითო. მე ვაცხადებ, რომ 400 ლარს ვითხოვ, და არ ვარ თანახმა 300-ზე.

მოსამართლემ გამოყო დრო მოლაპარაკებისთვის, და მიმართავს:

,,იქნებ დათანხმდეთ მორიგებას?"

ის: ,,კარგი, 350 ლარზე თანახმა ვარ".

მოსამართლე მე მომმართავს. მე ისევ 400-ს ვითხოვ, და ვამატებ, რომ თუ ნებას დამრთავენ, წავიკითხავ მომზადებულ მტკიცებულებას.

მოსამართლე მას: ,,ხელფასი რამდენი გაქვთ?"

ის: ,,2225 ლარი".

მოსამართლე: ,,და 50 ლარი ბევრს გიწყვიტავთ?"

აქ უკვე დაირცხვინა და გამოტყდა: ,,პრინციპში, არა".

მოსამართლე: ,,მაშინ, დათანხმდით".

ის: ,,თანახმა ვარ".

მაშ ასე, მიუხედავად იმისა,რომ მთელი პროცესი თითქმის 2 წელი გავწელე, საბოლოოდ მაინც დაინიშნა ალიმენტი და დავა ჩემს სასარგებლოდ გადაწყდა. ვაღიარებ, რომ იყო ემოციურად რთული მომენტები, მაგრამ აუცილებელია ამის გავლა ყველა იმ მიზეზის გამო, რაზეც ვისაუბრე ამ პოსტში. იმედია, მოვახერხე თქვენი დარწმუნება იმაში, რომ დაბრკოლებებს არ უნდა შევუშინდეთ და ალიმენტი აუცილებლად უნდა მოვითხოვოთ. მართლაც არის დრო შემოვულაწუნოთ უპასუხისმგებლო კაცებს და შევცვალოთ ის მიდგომა, რომლის მიხედვითაც მხოლოდ ქალებს აწევთ შვილების აღზრდის ტვირთი.

პოსტის დასასრული <როგორ მივიღოთ ალიმენტი ქართველი „ვაჟკაცისგან“ - დასასრული>

როგორ მივიღოთ ალიმენტი ქართველი „ვაჟკაცისგან“ - ნაწილი I

ეს პოსტი ეძვნება ყველა ქალს, რომელსაც ქორწინებაში თუ ქორწინების გარეშე გაჩენილი შვილის გაზრდა/აღზრდა მარტოს მოუხდა და ფინანსური დახმარება არ ითხოვა

.

უცნობი ავტორი

ალიმენტი მტკივნეული თემაა საკმაოდ ბევრი ქალისთვის. რატომღაც, მისი მოთხოვნა თავმოყვარეობა/სიამაყის, სისუსტისა და სიძლიერის დილემებს წარმოშობს. ამ საკითხის პრობლემატურობა ჩემთვის პირველ რიგში ნიშნავს, რომ კულტურაში მამის პასუხისმგებლობის საკითხი სათანადოდ არ არის არც დასმული და არც გააზრებული. 

დააორსულოს ქალი, ეს მამაკაცისათვის ერთგვარი მისია და წარმატებაა. თუნდაც ოჯახს გარეშე, თუნდაც ოჯახს მიღმა – მთავარია ცოლი უყვარდეს, თორემ ყველა კაცი კაცია და გაექცევა თვალი ხანდახან. მეტნაკლებად, ცოლსაც ,,ესმის" ეს და შვილებსაც. ,,განზე გაკეთებული" შვილის მიხედვა კი რა მისი საქმეა? ქალს თუ არ უნდა, მოიშოროს – რაც მის სხეულს არ ეხება, არც მისი პრობლემაა. საუკეთესო შემთხვევაში, აბორტის ფულს გაუგზავნის. მეტი რაღა ქნას?

ამის პარალელურად, ყოველდღიურად გვესმის, რომ დედობა სხვა განცდაა, დედობა ქალის მოვალეობაა, ეს ბიოლოგიური საათია ქალის ორგანიზმში, დედობა, დედობა, დედობა, დიდება დედებს და ა.შ. ძალიან იშვიათად ხდება, რომ ბიჭს უნერგავდნენ ქორწინებამდელ (თუ მას შემდგომ) სქესობრივ აქტივობასთან დაკავშირებულ პასუხისმგებლობას. ქორწინების გარეშე გაჩენილ შვილებს ვინ ჩივის, რამდენჯერ გამიგია, რომ გაშორებულ ცოლებს არ უხდიან ალიმენტს. და მართლა ვერ ვხვდები, როგორ ახერხებენ ბიჭების მშობლები ასეთი უპასუხისმგებლო ადამიანების გამოძერწვას. 

ცხადია, ამას ბევრი კულტურული ასპექტი აქვს, ამ შემთხვევაში კი ერთზე შევჩერდები: პატრიარქალური მიდგომები მამაკაცის სქესობრივ აქტივობასთან მიმართებაში  უპირველესი საფუძველია იმისა, რომ მომავალში მამაკაცს მოჩლუნგებული ქონდეს ამ სქესობრივი აქტივობის შედეგისადმი პასუხისმგებლობა.

რატომ უნდა მოვითხოვოთ ალიმენტი?

ეს ჩემი აზრია, მაგრამ ვთვლი, რომ არასოდეს არ უნდა დათმოთ ის, რაც კანონიერად თქვენს შვილს ეკუთვნის. აბა დაფიქრდით: რატომ არის ალიმენტის მოთხოვნა მათხოვრობა და რატომ არ არის შვილისთვის კუთვნილი ფინანსური დახმარების დაკარგვა უპასუხისმგებლობა? რატომ ითვლება სიძლიერედ ყველაფრის მარტო გამკლავება (რაც ხშირ შემთხვევაში ისევ ბავშვს აზარალებს ან ნაადრევად გაბერებთ თქვენ) და  რატომ არ ითვლება სისუსტედ ვალდებული მხარისათვის პასუხიმგებლობისგან გაქცევის ხელისშეწყობა?

ერთხელ ასეთი არგუმენტიც მოვისმინე: ბიოლოგიურ მამას ცოლ–შვილი ყავს, ისეც არ აქვს საშუალება, მიყვარს და ასე ვერ მოვექცევიო. შე კაი ადამიანო, სექსი რომ ქონდა, დაავიწყდა ის ,,კანონიერი" შვილები როგორი ჩაისახნენ? ცოლისთვის ღალატს რომ ახერხებდა და თავის დაცვა არ ახსოვდა, არ იცოდა სექსის მერე ბავშვები რომ ჩნდებიან? გასაგებია, რომ იგივე ქალსაც უნდა ახსოვდეს – მეც უნდა მხსომებოდა მათ შორის, მაგრამ ისევ კულტურის ზეგავლენა და სექსის ტაბუირებაა, ქალის სექსუალობის მუდმივად მიჩქმალვა, რომ ეს ქალები აზრზე გვიან მოდიან და ბევრად გაუფრთხილებლები არიან ,,ეს მე არ მომივა"–ს პრინციპით. ქალის პასუხისმგებლობის საკითხი აუცილებლად დგას და პრიციპში, როდესაც ქალი ბავშვის ზრდის ეს სწორედ ამ პასუხიმგებლობის აღებაა. თუმცა, მე მაინც მამაკაცი მგონია მეტად პასუხისმგებელი თავდაცვის საკითხში. ბოლოს და ბოლოს, სპერმა მისი სხეულიდან გამოედინება, და თუკი არასასურველი შედეგები არ სურს, ინებოს კეთილი და გააკონტროლოს მისი ჩადინების მიმართულება.

ალიმენტის მოთხოვნა ყველაფერია გარდა მათხოვრობისა. ეს არის ის მინიმუმი, რაშიც ბიოლოგიური მამა კანონმდებლობით არის ვალდებული. მაშინ, როდესაც აღზრდას ერთი მშობელი (დედა) კისრულობს, მინიმუმ ფინანსური ხარჯი ნამდვილად უნდა გაინაწილოს მამამ.

ეხლა არც კი მჯერა, რომ ამას ახსნა ჭირდება. მაგრამ ყოველ ჯერზე, როდესაც ეს საკითხი წამოიჭრება, ჩნდება საპირისპირო აზრი და მახსნედება ჩემი თავი 4 წლის წინ. როდესაც ფორუმზე სახელმწიფოს მხრიდან დახმარების არარსებობაზე ვწუწუნებდი, ერთმა ფორუმელმა საკმაოდ უხეშად შემახსენა, რომ ჯერ ალიმენტი უნდა მოითხოვოო. მაგ დროისთვის ჯერ კიდევ გაჭედილი ვიყავი ,,გმირი" დედის ,,მე ყველაფერს მარტო შევძლებ" როლში, ამიტომ ვერანაირად ვერ დავაკავშირე - რა შუაში იყო ალიმენტი და სახელმწიფო დახმარება.

დღეს, როდესაც იგივე რჩევას ვაძლევ სხვას და იგივეს ახსნა მჭირდება, ვხსნი - იმ შუაშია, რომ ბიოლოგიური მშობლები (დედაც და მამაც) პირველ რიგში არიან პასუხისმგებლები ბავშვის წინაშე. თუკი რომელიმე მათგანს ჩვენივე ნებით ვაშორებთ ამ პასუხისმგებლობას, არავითარი უფლება არ გვაქვს პასუხისმგებლობა თუდნაც სახელმწიფოს დავაკისროთ. ამიტომ, ,,საცოდავი ქალობა" ალიმენტის მოთხოვნა კი არაა, სწორედ მამის უპასუხისმგებლობასთან შეგუებაა. მაშინ, როცა ბიოლოგიური მამა ვალდებულებას გაურბის, ალიმენტის მოთხოვნა საკმაოდ გრძელვადიანი ბრძოლინუარიანობის გამოჩენაა, რასაც მტკიცე ნებისყოფა და ძლიერი ნერვები ჭირდება. თუ არ გჯერათ, მაშინ თვალსაჩინოებისათვის განვილიხილოთ კონკრეტული მაგალითი.

საუბრები ნახმარ ტანსაცმელზე, ანაბრებსა და ბავშვის განათლებაზე

ჩემი შვილი დაახლოებით 2 წლის იყო, როდესაც ბიოლოგიურმა მამამ მისი ნახვის სურვილი გამოთქვა. რამოდენიმე თვის შემდეგ კი ფინანსურ დახმარებაზე დალაპარაკებაც გადავწყვიტე. პირადმა შეხვედრამ კარგად ჩაიარა და შევთანხმდით, რომ კონკრეტულ თანხებზე მიმოწერით მოვილაპარაკებდით:

მე. 4 მაისი, 2011.

„(...) მოკლედ, ეხლა შენსგან ველოდები პასუხს. ჩემი აზრით, გავხსნათ ანაბარი, სადაც ჩარიცხავ ხოლმე თანხას. რაც არ დამჭირდება, ის დაგროვდება ბავშვის სახელზე ან გაუთვალისწინებელ სიტუაციაში გამოადგება ისევ მას“.

ბიოლოგიური მამა, 19 მაისი, 2011

 

პირველ რიგში, დავაკვირდეთ ტონს, სიტყვების არჩევანს: ,,ანაბრის გახსნა გამორიცხე“. პარალელურად, აცხადებს უნდობლობას - მხოლოდ ,,ინვოისის საფუძველზე“ პირდაპირ ბაღისათვის ჩარიცხვაზეა თანახმა. სხვა თემაა ,,ნახმარი ტანსაცმელი“ - მეწვრილმანეობას რომ თავი დავანებოთ, უბრალოდ არაპოლიტკორექტულია.

მე, 21 მაისი, 2011

ამ წერილის შემდეგ 300 ლარის გადახდაზე შევთანხმდით. თუ როგორ ვითარდებოდა მოვლენები შემდგომ, და რა ხდებოდა სასამართლოზე - ამას ბლოგპოსტის მეორე ნაწილში დავწერ. იურიდიული დახმარების კუთხით დაინტერესებულ ადამიანებს კი ვთხოვ, გაეცნონ პოსტ სკრიპტუმს.

პ.ს. სასარგებლო ინფორმაცია იურიდიულ საკითხებზე:

• ორგანიზაციები, რომლებსაც შეგიძლიათ მიმართოთ: 

1. ქალთა საინფორმაციო ცენტრი (WIC), ოფისის ნომერი: 295-29-34/294 99 26; 
2. ძალადობისგან დაცვის ეროვნული ქსელი, ცხელი ხაზი: 272-67-17
3. ახალგაზრდა იურისტთა ასოციაცია, იურიდიული კონსულტაცია: 299-50-76
4. აღსრულების ეროვნული ბიურო, თუკი სასამართლოს გადაწყვეტილება ხელთ გაქვთ, მაგრამ მოპასუხე თავს არიდებს მოვალეობის შესრულებას, აღსრულების ეროვნულ ბიუროს უნდა მიმართოთ, 274-96-49

• ალიმენტის პროცესზე ბაჟისგან გათავისუფლებულია ნებისმიერი მოქალაქე, იქნება ის სოციალურად დაცული თუ დაუცველი. სარჩელის მომზადება იმდენად მარტივი ამბავია, რომ ადვოკატის აყვანის გარეშეც, რომელიმე არასამთავრობოს შეგიძლიათ მიმართოთ თხოვნით და მოამზადებინოთ.
• თუკი მამობა დადგენილი არ არის, მოსარჩელეს შეუძლია მოითხოვოს შუამდგომლობა, და ექსპერტიზის საფასურის გადახდა მხოლოდ დასკვნის მიღების შემდეგ მოხდება. შესაბამისად, თუკი მამობა დადგინდა, დეენემის ანალიზის საფასურის, 1500 ლარის გადახდა ბიოლოგიურ მამას დაეკისრება. 
• როდესაც მამობა დადგენილია, სასამართლო პროცესიც მარტივად ვითარდება. არ დაიჯეროთ, როდესაც გეტყვიან, რომ თუკი ოფიციალური შემოსავალი არ აქვს, სასამართლო მამას არაფერს დააკისრებსო - რასაკვირველია, ამ შემთხვევაში ან მოგიწევთ რომ დაამტკიცოთ მისი სხვა შემოსავალი, ან მცირე თანხას დაჯერდეთ. თუმცა რაღაცას აუცილებლად დააკისრებს მშობელს სასამართლო. და რომ იცოდეთ, არა მხოლოდ უშუალოდ მშობელი, არამედ ოჯახის სხვა წევრებიც კი ითვლებიან ვალდებულად საჭიროების შემთხვევაში.

არასასარგებლო ინფორმაცია პირადი გამოცდილებიდან:

არასამთავრობოებთან ჩემი პირველი შეხება ალიმენტის თემას უკავშირდება. მიუხედევად სიტყვიერი შეთანხმებისა, ზუსტად ვიცოდი, რომ ჩემი შვილის ბიოლოგიური მამა არ იყო თანხის გადამხდელი, ამიტომ, სანამ სასწავლებლად უცხოეთში წავიდოდი, ვცადე წინასწარ გამერკვია სიტუაცია. ვნახე არასამთავრობო ორგანიზაცია ,,კონსტიტუციის 42-ე მუხლი“, რომელიც საკმაოდ რესპექტაბელურად გამოიყურებოდა და მივედი კიდეც კონსულტაციაზე. ორგანიზაციამ დახმარება აღმითქვა, ამიხსნა, რომ მინდობილობა სკაიპითაც კეთდება და თუკი დამჭირდებოდა, შემეძლო მათთვის უცხოეთიდანაც მიმემართა. სანამ ქვეყანას დავტოვებდი, კიდევ ერთხელ დავრეკე, ისევ დამიდასტურეს თანადგომა და გულდამშვიდებული გავემგზავრე.

ზუსტად ერთ თვეში დავდექი ამ საჭიროების წინაშე. მე, საკუთარი წინდახედულებით კმაყოფილმა, სასწრაფოდ ვაფრინე წერილი აღნიშნულ ორგანიზაციაში. პასუხად მივიღე, რომ დირექტორი საქართველოში არ იმყოფებოდა, და მომწერდა დაბრუნების შემდეგ. ორი კვირის შემდეგ ისევ მივწერე, და მიპასუხა:

 „საკითხი ამგვარად დგას, ამჟამად ჩვენ ყველა საქმეზე ვერ ვმუშაობთ, და ვშიშობ რომ ამ საქმეზეც ვერ შევძლებთ ადვოკატირებას. რესურსები გავქვს ძალიან შეზღუდული და მხოლოდ სტრატეგიულ საქმეებზე გვიწევს მუშაობა, სხვა მხრივ ადვოკატების რაოდენობა საკმარისი არ არის ორგანიზაციაში. რაც შეეხება კონსულტაციების გაწევას, ეს რა თქმა უნდა პრობლემა არ არის“.

<3 რა ხელგაშლილობაა! რასაკვირველია, მანამდე არ იცოდნენ რა რესურსები აქვთ. მოულოდნელად შეიტყვეს და მეც გამაგებინეს. არც ის იცოდნენ, ,,სტრატეგიული“ საქმე რომ არ არის ალიმენტი. ბევრი რომ არ გავაგრძელო - გადამაგდეს. სასწრაფოდ უნდა მენახა სხვა ორგანიზაცია. ,,ახალგაზრდა იურისტთა ასოციაციის“ (საია) რეგიონალურ ფილიალს მივმართე. ვწერდი, რომ ვარ უცხოეთში, და ასე შემდეგ. და მივიღე პასუხი:

,, (...) აღნიშნულ საკითხთან დაკავშირებით უნდა მობრძანდეთ ჩვენს 

ოფისში, მისამართი (…)“.

ჰო, რაღა დაგიმალოთ, და შოკში ჩავვარდი. ძალიან ბანალურია, მაგრამ ჩემი წერილი ბოლომდე არ წაიკითხეს. ამის შემდეგ ხელი ჩავიქნიე, მაგრამ თვითმფრინავში შემთხვევით გაცნობილი ადამიანი დამეხმარა, თბილისის ოფისთან მიშუამდგომლა და საბოლოოდ რეგიონალურმა ოფისმა ჩემი საქმე აიღო. სამწუხაროა, რომ ნაცნობობის ჩარევა დამჭირდა, მაგრამ ძალიან საყვარელი ადვოკატი მყავდა, და 2013 წლის 23 ივლისს პროცესიც მოვიგე. დიდი მადლობა მას!

პოსტის მეორე ნაწილი <როგორ მივიღოთ ალიმენტი ქართველი „ვაჟკაცისგან“ - ნაწილი II>