Friday, July 11, 2014

GD_Ass ანუ როგორ ვიქცეთ ეროვნულ ტაკოვიზიად


სექსიზმის მარტივი და მოკლე განმარტების სანახავად არ დაიზაროთ, და ნახეთ ჩემი პოსტები: სექსიზმი არიფებისთვის (ნაწილი I), და სექსიზმი არიფებისთვის (ნაწილი II).

(c) Pro-Woman, შესრულება: ნინო გოგოჭური
ალბათ გაინტერესებთ, როგორია ის – Georgian Dream Ass, ანუ საოცნებო ქართული ტაკო ტელევიზია. უკაცრავად–მეთქი, დავაპირე მეთქვა, მაგრამ მგონი აღარ არის ამ სიტყვაში არაფერი საბოდიშო. პირდაპირ ეთერში, დღისით–მზისით თუკი ტიტველ ტაკუნებზე დოლის დაკვრა არც უხერხულია და არც სალაპარაკო,  ალბათ არც თქვენ უნდა მიწყინოთ ეს სიტყვები, ჩემო GD_Ass. გულწრფელად ვამბობ, ძალიან ვაფასებ თქვენს ტელევიზიას, ამ გადაცემის შემოქმედებით ჯგუფსაც დიდ პატივს ვცემ.

ყველაზე დასაფასებელი მაინც ისაა, რომ ასეთი ორიგინალური შოუ შემოგვთავაზეთ. ასეთი რამ არსად მინახავს გეფიცებით, იუთუბის იმ ვიდეოს გარდა, თითქმის 3 000 000 ნახვა რომ აქვს.

მაშ ასე, ორიგინალური, და რაც მთავარია, ეროვნული შესრულება GD_Ass-ის ეთერში!

               

ვერაფერს იტყვი, კარგი ტაკოებია. თანაც, ეს ქალები ხომ არავინ მიიყვანა გადაცემაში ძალდატანებით? ფულიც გადაუხადეს და მადლობაც, სავარაუდოდ.

ამ ლოგიკით, რა საქმიანობაშიც ფულს უხდიან ადამიანებს (ისინიც, სხვადასხვა მიზეზით ამას ასრულებენ), ყველაფერი პირდაპირ ეთერში უნდა გავიდეს! თანაც არც მეტი, არც ნაკლები, დღის 3 საათზე!

კი, ნამდვილად აქ არის ერთ–ერთი მთავარი პრობლემა – იუთუბზე განთავსებული ვიდეო, რომლის კალკირებასაც ეს "შოუ" წარმოადგენს, არ შეიძლება შევადაროთ დღის სამ საათზე ეთერში გასულ გადაცემას! მართლა ხომ არ გონია ვინმეს, რომ რომელიმე მსგავსი სექსისტური იდეა ქართველ "ტელევიზიონშიკებს" მოუვიდათ თავში? რა თქმა უნდა არა. რა თქმა უნდა ყველაფერი საიდანღაც არის უსინდისოდ მოპარული და გადმომღერებული, თუმცა ნიჭიერად შესრულებას დამდვილად ვერ დავაბრალებ.

დაღეჭილი თემაა, მაგრამ საინტერესოა, რომ ეს სცენა სულაც არ ეწინააღმდეგება ეროვნულ ღირებულებებს, რომელსაც თითქოს მართლმადიდებლობა განსაზღვრავს. არც კი მეპარება ეჭვი, რომ ყველა ეს ყმაწვილი თავდადებული მართლმადიდებელია, და ალბათ ამ შუა მარხვაში ტაკოებზე დაკვრას აღსარებაში მოინანიებენ. რასაკვირველია, თუკი გაახსენდებათ – ამისთანაც რა ცოდვაა, კაცმა ქალს თუ ტაკოზე ხელი მიუტყაპუნა?

საინტერესოა, რატომ უჭირს საზოგადოების ე.წ. პროგრესულ ნაწილსაც სექსიზმის დანახვა იქ, სადაც ის ასეთი თვაშისაცემია? ამ "შოუში" ქალი მუსიკალურ ინსტრუმენტთან არის გაიგივებული, რასაც აკადემიის ენაზე ქალის გასაგნება ქვია და სექსიზმის ერთ-ერთი ფორმად ითვლება. გასაგნება ნიშნავს, რომ ქალი წარმოჩენილია არა როგორც სუბიექტი, არამედ როგორც ობიექტი და საგანი. როდესაც ვუყურებთ ამ კადრებს, სადაც მხოლოდ ქალის მოშიშვლებული უკანალია მნიშვნელოვანი, სახეები კი არათუ არ ჩანს, არამედ მაყურებლიდან მკვეთრად მიბრუნებულია - მათი მთელი პიროვნება საჯდომამდე არის დაყვანილი, ხოლო ეს საჯდომი მამაკაცის გასართობ ინსტრუმენტად გამოიყენება. დომინაცია თანდათან მძაფრდება, როდესაც საჯდომები აწითლებას იწყებენ. მთელი ეს სცენა, თავისი ეროვნული სულისკვეთებით კიდევ ერთხელ არის ხაზგასმა მამაკაცის ლეგიტიმური უფლებისა ქალის სხეულზე. და რაცარუნდა ვამტკიცოთ, რომ ეს ასე არ იყო ჩაფიქრებული, ფაქტია, რომ სწორედ ამის პროპაგანდას ახდენს ყველა შოუ და სარეკლამო რგოლი, რაც ქართულ მედია-სივრცეში იბადება.


ხოლო, თუკი სქესს მნიშვნელობა არ აქვს, წარმოვიდგინოთ შებრუნებული სცენა:

წაკუზული კაცები, ტიტველი ტაკოები, ნეტარი სახით ზედ "დამკვრელი" მანდილოსანი, უკან კი ამ ჰანგებზე აკვნესებული მანდილოსანთა გუნდი. როგორ წარმოგიდგენიათ, მშვიდად შეხვდებოდა ამ სცენას ქართველი მაყურებელი? ალბათ სამღვდელოება მეორე დღესვე განცხადებას გაავრცელებდა, რომ გვრყვნიან და გვაფუჭებენ, პოლიტიკოსები დაწერდნენ რომ ქართველობას გვართმევენ, სხვები კი უშვერი სიტყვებით მოიხსენიებდნენ ამ გარყვნილ ქალებს.

კაცის ტიტველ ტაკოზე დამკვრელი ქალი აუცილებლად იქნებოდა ეროვნული ღირებულებების შემლახავი. 

თუმცა, თქვენ ბჭობდით და ჩვენ კი ვიცინოდითო, და GD-Ass-ის შემოქმედებითმა ჯგუფმა სწორედ ეს გააკეთა: აგერ ბატონო, იგივე კაცზეც თუ არ შეგვიძლია გავიმეოროთო!




არ მითხრათ ეხლა რომ ერთი–ერთში იგივე სცენა არაა!! ნუთუ ვერ ხედავთ წაკუზულ კაცებს, მათ ტიტველ ტაკოებს, ზედ დატყაპუნებულ ეროვნულ მელოდიას და ზედვე აკვნესებულ ეროვნულ ჰანგებს?

რასაკვირველია ვერ ხედავთ. და იცით რატომ? იმიტომ, რომ ქართველი კაცი არ იკუზება, ძმაო!

და რომ იცოდეთ, ქართველი არც ბოდიშს იხდის! ან თუ იხდის, მხოლოდ ასეთი შემართებით:

               

ეს ის შემთხვევაა, როდესაც ბოდიშის მოხდას ჯობდა ხმა საერთოდ არ ამოეღოთ. "ქალებს პატივს ვცემთ"–ო. პატივის რა გითხრათ და რომ ცემთ, ამაში უკვე დავრწმუნდით <3

ამაზე საერთოდ არ გვიფიქრიაო – ღმერთმანი, გეთქვათ აქამდე! ჩვენ კი გვეგონა რომ იფიქრეთ! სულ დაგვავიწყდა, რომ ფიქრისთვის აზროვნების უნარი, აზროვნებითვის კი ინტელექტია საჭირო! ხოლო რადგან მეორეს და მესამეს ნამდვილად ვერ დაგწამებთ, უნებლიეთ დავუშვით რომ შეიძლებოდა გეფიქრათ...

ამ "ბოდიშს" აგვირგვინებენ საზეიმოდ გამოწყობილი ჟურნალისტი გოგონები, რომელთანაგ ერთ–ერთი ღიმილით გვახსენებს:

"ალბათ საკუთარ საჯდომზე მიიღეს"–ო.

რასაკვირველია, ჩვენ, არაწესიერმა ქალებმა მივიღეთ ჩვენს თავზე (თუ საჯდომებზე), თორემ სალომე არშბა და მისი "პატიოსანი" კოლეგები არასოდეს, ა–რა–სო–დე–ს გააიგივებდნენ თავს ვიღაც ორ მსახიობ გოგოსთან, ამ ყველაფერში ფული რომ აიღეს. ღმერთო ჩემო, რა შუაშია! თავსაც არ აკადრებდნენ!

მგრძნობელობის დეფიციტი


როდესაც საზოგადოებას არ აქვს არც ცნობიერება, არც მგრძნობელობა და რაც მთავარია, არც შეცნობის სურვილით არ იწვის, არც გაუპატიურების ხსენებაზე ახსენდება რაიმე უარყოფითი. მაგალითად, "X-ფაქტორის" პირდაპირ ეთერში გიორგი გაბუნიასგან ასეთი კომპლიმენტი მოვისმინეთ:

"ჩვენ ეხლა სცენაზე ვიხილეთ ჰარდკორ პორნოგრაფია. შენ ფაქტობრივად გააუპატიურე კაილი მინოუგის სიმღერა".

ამ კომენტარს დარბაზში მქუხარე ტაში მოყვა. გადაცემის ფეისბუქ–გვერდის ადმინმაც თორნიკეს ფოტოს სწორედ ეს ციტატა წაუმძღვარა წინ ქების ნიშნად.

არ ვიცი რამდენად რთულია კავშირის დანახვა, მაგრამ ფაქტია, რომ იქ, სადაც ცნობილი ტელეწამყვანი თავს უფლებას აძლევს გაუპატიურება ქების კონტექსტში გამოიყენოს, და სადაც ამას საზოგადოება ტაშს უკრავს, არც არის გასაკვირი ქალის ტაკოებზე ტყაპუნში საერთოდ ვერ ხედავდნენ პრობლემას.

პრობლემები კი ასეთი თვალსაჩინოა – კაცის მუდმივად წაქეზებული, დაუოკებელი სექსუალობა, მისი უკიდეგანო უფლება ქალის სხეულზე, და ამ სხეულის ლეგიტიმური ექსპლუატაცია – სწორედ ეს ბადებს იმ ძალადობას, რის შედეგადაც ყოფილმა ქმარმა უკვე მერამდენე ქალი მოკლა ამ ქვეყანაში.

მე კი ოპტიმისტური მოწოდებით დავასრულებ: ქალებო, გაიღვიძეთ! მიიღეთ საკუთარ საჯდომებზე სხვის ტაკოზე დარტყმული ხელი!